piše: Stefan Todorović
Crnogorskoj javnosti i crnogorskim građanima od kraja 2019. godine, tačnije od početka litija neke više nego očite stvari ili nijesu jasne ili ne žele da ih uvide. Stvarno treba biti ili idiot ili besprizorni prevarant pa misliti i vjerovati da su litije bile „emancipatorski pokret“, a da će Crkva Srbije, njene političke partije kao i razni intelektualci, javni djelatnici i ljudi bliski toj crkvi raditi na jačanju crnogorske suverenosti i razvijanju institucionalne demokratije u Crnoj Gori. Niti je to u duhu Crkve Srbije, niti može biti u duhu organizacija i ljudi vezanih za tu crkvu. Crkva Srbije je sušta suprotnost nezavisnoj, suverenoj, evropskoj i demokratskoj Crnoj Gori.
Današnji koncept i duh Crkva Srbije stvara i izgrađuje za vrijeme Kraljevine SHS pod upravom dinastije Karađorđevića kada je Crna Gora izgubila sve svoje nacionalne i državne atribute, pa čak i ime, utopivši se u Kraljevinu Srbiju. Taj duh je danas ovaploćen u političkom velikosrpstvu i vjerskom fanatizmu naglašenom kroz novu nacionalnu religiju krštenu kao svetosavlje. On u sebi ne sadrži ništa crnogorsko da bi mogao izgrađivati istinsku crnogorsku nezavisnost i suverenost te tako ni ljudi koji proizilaze iz takvog duha i miljea ne mogu istinski izgrađivati nezavisnu i suverenu Crnu Goru.
Jakov Miltaović i cjelokupna ekipa iz Evrope sad dolazi iz navedenog miljea. Crkva Srbije ih je stvorila, na njen zahtjev su postali ministri u Vladi Zdravka Krivokapića, zahvaljujući Crkvi Srbije i ministrovanju osnovali su partiju, idu po mišljenje kod ljudi bliskih crkvi ili u samu crkvu i traže podršku od Crkve Srbije. Ipak, nasuprot ovim očitim činjenicama, crnogorski građani i crnogorska javnost očekuje i nada se da će Jakov Milatović i Evropa sad, koji su izašli iz inkubatora Crkve Srbije, raditi na jačanju crnogorske nezavisnosti i suverenosti, graditi institucionalnu demokratiju u Crnoj Gori i voditi Crnu Goru ka Evropskoj uniji. Raditi sve ono što se kosi s duhom i interesima Crkve Srbije u Crnoj Gori!? Jakov Milatović i Evropa sad sve što su postigli na crnogorskoj političkoj sceni duguju Crkvi Srbije a crnogorska javnost i crnogorski građani se nadaju da će kad dođu na vlast raditi protiv interesa Crkve Srbije, što, složićete se, zvuči zaista nevjerovatno i apsurdno.
Interesi Crkve Srbije i interesi nezavisne, suverene, demokratske i evropske Crne Gore su u koliziji, nepomirljivi su i isključuju jedni druge. Može postojati ili Crkva Srbije i njena velikosrpska projekcija Crne Gore ili suverena i nezavisna Crna Gora i njena građanska, demokratska i evropska projekcija. Te dvije projekcije istovremeno i zajedno ne mogu funkcionisati jer se ne preklapaju već isključuju jedna drugu. Crkva Srbije Crnu Goru vidi kao srpsku državu Srba i ostalih naroda, pritom negirajući postojanje Crnogoraca i zasebne crnogorske nacionalne kulture dok je građanska Crna Gora građena i projektovana kao država svih njenih građana bez obzira na nacionalnu i vjersku pripadnost s nacionalnim Crnogorcima kao stožerom te zajednice i zasebnom samosvojnom crnogorskom nacionalnom kulturom kao modernom i inkluzivnom po savremenim evropskim standardima.
Crkva Srbije Crnu Goru ne vidi na Zapadu, u Evropskoj uniji i NATO-u već na istoku u zajednici sa Srbijom i Rusijom dok građanska, nezavisna i suverena Crna Gora sebe vidi na Zapadu, u Evropskoj uniji i NATO-u, đe opet dolazimo do nepomirljivosti te dvije perspektive, a naročito u kontekstu današnjih geopolitičkih događanja i kretanja u svijetu. Dalje, kad govorimo o crnogorskoj prošlosti. Crkva Srbije je uvijek bila na strani onih snaga koje su bile protiv nezavisne i suverene Crne Gore jer je to u njenom duhu. Nakon Prvog svjetskog rata sprovodila je i bila je zagovornik bjelaške ideologije, tokom Drugog svjetskog rata bila je saradnik okupatora svesrdno podržavajući četništvo u Crnoj Gori, bila je protiv, po crnogorsko društvo, emancipatorskog socijalističkog pokreta i perioda njihova vladanja do 1989. godine. Tokom i nakon AB revolucije bila je najvjerniji sljedbenik velikosrpske zločinačke miloševićevske politike što je ostala i do dan danas, zatim i najžešći protivnik osamostaljenja Crne Gore, ulaska Crne Gore u NATO i njenog nastojanja da postane članica Evropske unije. Dozvolićete mi da nakon cjelokupnog djelovanja Crkve Srbije u Crnoj Gori, od njenog formiranja 1920. godine do danas, ukratko izloženog u ovome tekstu, ne vjerujem njenim političkim ekspoziturama, da će raditi u korist nezavisne, suverene, građanske i evropske Crne Gore.
Zato je izbor više nego očigledan. Ko god je ideološki i duhovno protiv političkih struktura Crkve Srbije u Crnoj Gori, bolji je izbor od Jakova Milatovića i Evrope sad ili ostalih njenih političkih ispostava, a to je trenutno Milo Đukanović i njegova partija koji su uz nebrojeno mana, kadrovskih i inih grešaka i propusta i dalje bolji izbor od novih populističkih i klerikalnih snaga u Crnoj Gori. Gospodo suverenisti i građanisti, ako vam se ne sviđa izbor, imate narednih pet godina da stvorite bolji. Trenutno, bolje je stati onamo đe smo stali 2020. godine nego izborom Jakova Milatovića i Evrope sad, vratiti se na početak, u devedesetim godinama i dominaciji velikosrpske politike u Crnoj Gori. Slava Ukrajini! Da je vječna Crna Gora!
Antena M
