27. 02. 1847..
U hladnoj austrijskoj prijestonici, 27. februara 1847. crnogorski je vladika Petar II Petrović Njegoš prvi put dodirnuo tople korice svog, upravo pečatanog, Gorskog vijenca. U tiražu od 600 kopija, epska saga o sva tri civilizacijska kruga tadašnje Crne Gore, zapravo je djelo ere romantizma o vjekovnoj borbi za slobodu, ali i svakodnevnom životu na ovdašnjem kršu.
Nastalo u Cetinjskom manastiru u veoma složenim društveno-političkim okolnostima crnogorske zbilje, ono je za potku imalo stvarnost, a za temu povijest.
Prvo, ćirilično, izdanje tog književno-filozofskog spisa ugledalo je lice dana u štampariji jermenskog monaškog reda Mehitarista za vrijeme Njegoševog boravka u Beču.
Stihovi i misaonost Petra II Petrovića Njegoša iz Gorskog vijenca, smatraju se jednim od najuticajnijih tekstova na širem prostoru bivše Jugoslavije, a tumačenja i kontroverze, kao i svojatanja i otimanja kako autora, tako i djela traju nesmanjenom žestinom do danas.
Gorski vijenac preveden je na sve evropske jezike, kineski, japanski i esperanto. Italijanski je prvi strani jezik na koji je prevođen u odlomcima iste godine kada je objavljen u Beču, dok je prvi prevod djela u cjelosti objavljen na njemačkom jeziku 1886. godine, takođe u Beču.
Antena M
